Ταξιδεύεις. Περπατάς. Στέκεσαι κάθε τόσο και κοιτάζεις. Θαυμάζεις το τοπίο και παρατηρείς τον κόσμο που περπατάει δίπλα σου. Σκυθρωποί, περπατάνε σκυφτοί γεμίζοντας το μυαλό τους με τα δικά τους μοναδικά προβλήματα. Και δεν βλέπουν παρά μόνο μπροστά τους, βήμα προς βήμα, το που θα πατήσουν την επόμενη ακριβώς στιγμή. Αγνοώντας το τοπίο που εσένα σε μάγευε. Αγνοώντας κι εσένα..
Μα δεν απογοητεύεσαι.. Μαζεύεις τα πράγματά σου και προχωράς.
Ο δρόμος σε βγάζει σ 'ένα άλλο μαγικό τοπίο. Μία λίμνη με γαλαζοπράσινα νερά που η ηρεμία της σε γεμίζει ασφάλεια και σιγουριά. Κανένας τριγύρω κι εσύ επαναπαύεσαι στην μοναξιά σου. Βάζεις σε σειρά τις σκέψεις σου και παίρνει απαντήσεις σε ερωτήματα που ίσως δεν έθεσες ποτέ.. Μα όταν η σκέψη σου αρχίζει να γίνεται "βαριά" και ασαφής, καταλαβαίνεις ότι σιγά σιγά έρχεται η ώρα να προχωρήσεις. Λαίμαργα προσπαθείς να αποτυπώσεις τις λεπτομέρειες αυτής της φανταστικής εικόνας γιατί γνωρίζεις ότι θα σου χρειαστεί παρακάτω.
Μαζεύεις τα πράγματά σου και προχωράς.
Για άλλη μια φορά τα ανθρώπινο στοιχείο γύρω σου. Δίπλα σου όμως...; Ασπρόμαυροι σκοτεινοί χαρακτήρες σέρνονται προς κάθε κατεύθυνση κι εσύ στο κέντρο να ψάχνεις λίγο χρώμα. Αυτή η αναζήτηση όμως σε κουράζει και καμιά φορά πονάει.. Βαρέθηκες να βλέπεις στραβωμένα πρόσωπα. Προσπαθείς με την σκέψη σου να γυρίζεις στην αγαλλίαση που σου προσέφερε η γαλαζοπράσινη λίμνη. Αρκεί για να μαζέψεις το θάρρος σου κι να συνεχίσεις να ψάχνεις.
Ταξιδεύεις και πάλι αλλά αυτή την φορά επικεντρώνεσαι στα πρόσωπα. Ξεχνάς το τοπίο που μόνο να σε αποπροσανατολίσει μπορεί. Σταματάς έναν έναν τους περαστικούς κοιτώντας τους στα μάτια. Αντιδρούν. Τραβιούνται. Σπρώχνουν κλωτσούν και δαγκώνουν. Σου ρίχνουν έντονα βλέμματα γεμάτα απέχθεια και απορία. Μα ξέρεις τι ψάχνεις και πως θα το βρεις.
Τραβιέσαι για μια ακόμη φορά και παρατηρείς.. Μέσα στο χάος των μαυρόασπρων ξεχωρίζει κάτι. Πλησιάζει προς το μέρος σου κι εσύ έχεις μείνει εκεί αποσβολωμένος να κοιτάς. Αποφασίζεις να προχωρήσεις μειώνοντας την μεταξύ σας απόσταση. Φτάνεις κοντά. Μία ζεστή αίσθηση σε πλημμυρίζει. Οι σφυγμοί σου ανεβαίνουν. Η αναπνοή σου γίνεται γρήγορη και χαμογελάς..Τα πάντα παίρνουν χρώμα. Άνθρωποι, ευδιάθετοι σε περιτριγυρίζουν,και συζητούν μεταξύ τους και γελάνε.. Γελάνε δυνατά.
Τραβιέσαι για μια ακόμη φορά και παρατηρείς.. Μέσα στο χάος των μαυρόασπρων ξεχωρίζει κάτι. Πλησιάζει προς το μέρος σου κι εσύ έχεις μείνει εκεί αποσβολωμένος να κοιτάς. Αποφασίζεις να προχωρήσεις μειώνοντας την μεταξύ σας απόσταση. Φτάνεις κοντά. Μία ζεστή αίσθηση σε πλημμυρίζει. Οι σφυγμοί σου ανεβαίνουν. Η αναπνοή σου γίνεται γρήγορη και χαμογελάς..Τα πάντα παίρνουν χρώμα. Άνθρωποι, ευδιάθετοι σε περιτριγυρίζουν,και συζητούν μεταξύ τους και γελάνε.. Γελάνε δυνατά.
Απλώνεις το χέρι και μία έκρηξη φωτός σε τυλίγει. Κι αυτή η ένωση διαγράφει ένα καινούριο ταξίδι.
Διαφορετικό από τα άλλα..
Dolkin
31/10/2012
No comments:
Post a Comment