51 / 52 Just Stay in The Dark

Σκοτεινά mood και μουσική στη διαπασών. Στην προσπάθεια να κάνεις Mute στο μυαλό σου ανακαλύπτεις την διαφορετική σου αντίληψη για τον κόσμο. Την διαφορετική σου σκέψη.. Απαισιόδοξος ή καταθλιπτικός. Αυτά σου προσάπτουν όλοι αγνοώντας ότι εκεί που υπάρχει Φως υπάρχει και Σκοτάδι. Και το σκοτάδι είναι κάτι που γνωρίζεις καλά.. 

Κρυμμένος πίσω από τα μαύρα σου γυαλιά κινείσαι κατά τη διάρκεια της ημέρας σαν σκιά. Η θα ήθελες να ήσουν σκιά. Αθόρυβος να παρακολουθείς, να παρατηρείς, να μαθαίνεις. Με τα ακουστικά σου στα αυτιά αγνοείς τις φωνές και τα κορναρίσματα. Στη γωνία κάποιος σε ρωτάει τι ώρα είναι.. Αλλά δεν αποκρίνεσαι. Βυθίζεσαι στη μουσική σου και προχωράς. Σαν κλιπάκι της δεκαετίας του 70. Άλλη μουσική και άλλη εικόνα.. Τι ψάχνεις; Εικόνες; Ανθρώπους; Απαντήσεις..; Ψάχνεις αυτό που θα σου δώσει γαλήνη έστω και προσωρινά. Κι όταν την βρίσκεις κερδίζεις χρόνο. Μέχρι την επόμενη φορά.

Περιφέρεσαι στου δρόμους πεζός ή με αυτοκίνητο. Δεν έχει σημασία. Όπου θες σταματάς και χαζεύεις μέχρι να βρεις αυτό που αναζητάς ή μέχρι η εικόνα να σε κουράσει και να μεταφερθείς λίγο πιο κάτω.. "You have all the time in the world" Συναντάς γνωστούς και αναγκάζεσαι να τους μιλήσεις. Κατεβάζεις το ένα ακουστικό ενώ το άλλο συνεχίζει και σου τραγουδάει κρατώντας έτσι το ένα πόδι στην άβυσσο στην οποία κάθε μέρα εθελοντικά πέφτεις. Χαιρετάς βιαστικά και συνεχίζεις. Ώρες ώρες δεν θες να σε "ενοχλεί" κανένας. Δεν το κάνεις από κακία αλλά αυτή είναι η ανάγκη σου εκείνη την στιγμή. Αποφασίζεις να μιλήσεις άλλη μια φορά.. Καφέ take-away, στρίβεις ένα τσιγάρο στα γρήγορα και τριγυρίζεις άσκοπα στην πόλη κοιτώντας δεξιά κι αριστερά σαν ασιάτης τουρίστας.  Στα ίδια στενά, στις ίδιες πλατείες αλλά σίγουρα θα δεις κάτι διαφορετικό.

Γραφική μορφή πλέον. Αναγνωρίσιμη από περαστικούς μιας και αυτές σου οι βόλτες γίνονται ξανά και ξανά. Κάποιοι συνεχίζουν να κοιτάζουν με απορία καθώς περνάς από μπροστά τους και δεν τους αδικείς. Δεν θα καταλάβουν ποτέ. Όπως δεν καταλαβαίνουν και οι φίλοι σου. Για ατούς θα είσαι πάντα ο περίεργος της παρέας που κάποιες φορές χάνεται μέσα στο δρόμο και εξαφανίζεται στον κόσμο του. 

Και σουρουπώνει μα τα γυαλιά σου δεν βγαίνουν. Επιλέγεις ένα σημείο και παρακολουθείς τον ήλιο να κατεβαίνει και να φέρνει το σκοτάδι. Και μαζί του τις σκιές. Απλώς περιμένεις.. Η μουσική φαίνεται να μην μπορεί να γεμίσει τη στιγμή και μετατρέπεται σε μία ανεπαίσθητο επαναλαμβανόμενο χαλί από ήχους που απλώς συμπληρώνει κενά. Τη στιγμή που ο φωτεινός δίσκος θα χαθεί ολοκληρωτικά πίσω από το βουνό και το λυκόφως θα κρατάει την προσωρινή του ανάμνηση  ο έλεγχος χάνεται κι οι σκέψεις ξεπηδούν από το μυαλό σου προς κάθε κατεύθυνση. Μην μπορώντας να κάνεις αλλιώς μπαίνεις στο παιχνίδι. 

Ως παρατηρητής και εδώ, τις διαβάζεις καθώς πετούν προς την δύση ακολουθώντας την πορεία του ήλιου όπου χάνονται στο λιγοστό φως του ορίζοντα. Τις αποχαιρετάς καθώς φεύγουν μακρυά με ένα νεύμα  Και γυρίζεις να φύγεις. Βγάζεις τα γυαλιά σου ενώ ένα ευχάριστο τραγούδι αρχίζει να παίζει. 

Διασχίζεις το δρόμο και χάνεσαι στις απέναντι στενό. Είναι η στιγμή που η πραγματική σου φύση βγαίνει στην επιφάνεια. Με το μυαλό γυμνό από σκέψεις χάνεσαι στις σκιές και στο σκοτάδι μέχρι το πρώτο φως της ημέρας..

Here now deep inside I go
Here now