52 / 52 The End

The end of one thing and the start of something new.. 
"Ο ένας χρόνος που παραλίγο να γινόταν 1.5. Ή έγινε και δεν το πήρα χαμπάρι ακόμα;"

Το τέλος.

Με αρκετά προβλήματα και καθυστερήσεις φτάσαμε επιτέλους στο τέλος τους 52 Weeks Thing. Όσον ενδιαφέρον και να είναι το να βγάζεις φωτογραφίες τόσο δύσκολο βρίσκω το γεγονός να τηρήσω ένα deadline ώστε να τρέξει ομαλά το ανάλογο Project.

Οι δυσκολίες που συνάντησα, πέρα από τον αχαλίνωτο εαυτό μου που δεν στρώθηκε εύκολα να κάνει την συγκεκριμένη δουλειά, αφορούσαν κυρίως προβλήματα καιρικών συνθηκών. Άλλωστε για αυτό ένα μεγάλο μέρος των φωτογραφιών είχε να κάνει με σύννεφα και εσωτερικούς χώρους. 

Ωστόσο, η όλη προσέγγιση του project ήταν λιγάκι ανάποδη. Αν και το βασικό κομμάτι ήταν η φωτογραφία, είχα την επιδίωξη, το κείμενο να γράφεται πριν την λήψη της φωτογραφίας. Πράγμα που δεν συνέβη παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις. Αντί αυτού η φωτογραφία έδινε την έμπνευση για να γραφεί το κείμενο και να υποστηρίξει ή να περιγράψει την εικόνα, ολοκληρώνοντας ακόμη κι έτσι την παρουσίαση της εκάστοτε φωτογραφίας. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το γεγονός ότι ακούστηκε και πολλή μουσική η οποία με συντροφεύει σε κάθε στιγμή της ζωής μου είτε δίνοντάς μου ιδέες, εμπνέοντάς μες ακόμη και κινητοποιώντας με σε μέρες που η βαρεμάρα έπαιρνε τα ηνία.

Φυσικά βγήκαν αρκετά καλά πράγματα από αυτό. Το κυριότερο; Η έκφραση. 

Κατάφερα να εξωτερικεύσω σκέψεις, συναισθήματα και να επικοινωνήσω συγκεκριμένες ιδέες ή τουλάχιστον προσπάθησα. Εκπαιδεύτηκα σε καινούριες τεχνικές λήψης ή επεξεργασίας και έμαθα να μεταβάλλω την προοπτική μου ανάλογα με τον στόχο μου. Κατέληξα επομένως σε κάποια είδη φωτογραφίας που μου ελκύουν πολύ περισσότερο από άλλα και μου επιτρέπουν να εκφράζομαι με τον τρόπου που ακριβώς θέλω. Παράλληλα μου δημιούργησαν την επιθυμία να μελετήσω περισσότερες τεχνοτροπίες και να δοκιμάσω κι άλλα είδη..  Γνώρισα κόσμο που ενδιαφέρεται και αγαπά την φωτογραφία και φυσικά ο κύκλος μου διευρύνθηκε. Παρακολουθούσα δουλειές άλλων φωτογράφων (επαγγελματικών και μη) και είδα αξιόλογα πράγματα τα οποία δεν θα συναντούσα ποτέ αν απλώς καθόμουν στα αυγά μου. Αναβάθμισα τον εξοπλισμό μου γνωρίζοντας τι ακριβώς χρειάζομαι και πως θα το χρησιμοποιήσω, ένα μεγάλο βήμα μπροστά αν αναλογιστούμε πως βασικό μου κριτήριο για την απόκτηση εξοπλισμού στο παρελθόν ήταν το κόστος και η ονομαστική μαρκετίστικη  ποιότητα η οποία απέχει πολύ από τις πραγματικές μου ανάγκες. Και για το τέλος αφήνω κάτι εξίσου σημαντικό: "Ξεκίνησα να γράφω" Όλες αυτές οι σκέψεις που κάποτε απλώς θόλωναν το μυαλό μου έμπαιναν πλέον σε σειρά και εξωτερικεύονταν αφήνοντας χώρο στο μυαλό μου για άλλα αξιόλογα πράγματα στη ζωή. ¨Η φωτογραφία είναι ψυχανάλυση", αυτό το έχουμε ξαναπεί. Και τα αποτελέσματά της φαίνονται από την πρώτη κιόλας "συνεδρία". :)

By Trial And Error λοιπόν αλλά και με συμβουλές αναγνωστών και φίλων καθώς και με την βοήθεια πολλών από αυτών είτε στην συγγραφή, είτε στην μετάδοση γνώσης, ολοκληρώνεται (σχεδόν) επιτυχώς ένα Project που μόνο κέρδος μου απέφερε (ηθικό κυρίως). Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι σταματάω εδώ... 

Η νέα αρχή.

Δεν νομίζω ότι η λέξη αρχή είναι η κατάλληλη στην συγκεκριμένη περίπτωση οπότε ας πούμε συνέχεια. Δε σκοπεύω να αλλάξω τρόπο έκφρασης. Πάντα θα είναι η φωτογραφία αυτό το εργαλείο. Η διαφορά είναι ότι η "εργαλειοθήκη" μου σηκώνει πλέον και το γράψιμο, αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικτυακής επικοινωνίας άλλωστε. Η Αρχή λοιπόν στην οποία αναφέρομαι έχει να κάνει με τον τρόπο χρήσης αυτού του blog και σε μια περίοδο τους ενός χρόνου με την πιθανότητα να πάρει παράταση εάν αυτό χρειαστεί. Η νέα λειτουργία του blog θα είναι ελεύθερη από deadlines, πέραν αυτού που προαναφέρθηκε, και θα παρέχει υποστήριξη και ενημέρωση πάνω στα  Project τα οποία δουλεύω. Κατά καιρούς θα υπάρχουν σίγουρα αναρτήσεις πιο χαλαρές στο ύφος είτε με μουσική, είτε με tutorials, ebooks και non sponsored κριτικές σε εξοπλισμό που χρησιμοποιώ.  Δεν θα λείψουν κι οι στιγμές που απλώς θα θέλω να γράψω ή να ανεβάσω μία ανούσια φωτογραφία απλώς για να δικαιολογήσω τα Clicks του κλείστρου μου :P 

Ξεκινάμε λοιπόν χαλαρά, ελεύθεροι κι ομολογώντας με μία περίεργη αγωνία για το επερχόμενο Καλοκαίρι.. "Χμμ. Και δεν μου άρεσε ποτέ αυτή η ζεστή εποχή της κολάσεως.." :P

ps: Καλό μήνα σε όλους και καλό Πάσχα.. (δεν σχολιάζω..) 

Προσοχή σε όσους πάνε για μπάνιο από τώρα. Τα νερά είναι δροσερά ακόμα κι οι κράμπες πάνε κι έρχονται.. 

Ευχαριστώ τους παρακάτω:

1) Φίλους και συγγενείς για την υποστήριξη και την ανοχή.

2) Την Global Arts Studios, και όλους τους παλαβούς εκεί μέσα, και είναι πολλοί.. για τις ευκαιρίες και τη γνώση που μου μετέδωσαν και συνεχίζουν ακόμη να μου προσφέρουν.

3) Τους αναγνώστες, όσοι κι αν είναι αυτοί, που δεν γνωρίζω και ίσως δεν θα γνωρίσω ποτέ.. 

 "Ποτέ μην λες ποτέ.."

4) Τα μέλη των φωτογραφικών Groups στο Facebook που κάθε τόσο τους κουράζω ποστάροντας όχι φωτογραφίες αλλά links από το blog.

5) Κι εμένα που είμαι τόσο προβληματικός και χάριν σε αυτό κάνω τα λάθη που κάνω και έχω υλικό  να γράφω καμιά φορά :P

We'll be in touch ;) 

Keep Shooting or writing or doing whatever you like..

With love

Dolkin