Μου είναι δύσκολο προσανατολιστώ κυρίως στα posts που αφορούν τα Projects μου αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ κι δίνω ένα μικρό expansion pack στο 52weeks.
Αστικό τοπίο σε αποσύνθεση. Μικρές οάσεις πρασίνου φωτισμένες μέσα στη νύχτα. Διάσπαρτες σε μία σύνθεση από τσιμέντο, σίδερο και άσφαλτο. Δένδρα και θαμνοειδή στα οροθετημένα τσιμεντένια δωματιάκια τους κινούνται ρυθμικά από τον αέρα δίπλα σε μεταλλικούς στύλους που φωτοβολούν μέσα στο σκοτάδι παλεύοντας να επαναφέρουν το χαμένο φως του ήλιου. Μάταια όμως..
Cloud Cult - The Calling
Οι άλλοτε καθαρές εικόνες μετατρέπονται σε ονειρικές αποτυπώσεις της πραγματικότητας μέσα από
βρώμικα τζάμια, κουρασμένα μάτια και αλκοόλ. Άλλωστε σημασία δεν έχει η ρεαλιστική απεικόνιση αλλά η υποκειμενική αντίληψη της δεδομένη στιγμής. Αυτός είναι φυσικά ο τρόπος που προσεγγίζουμε τη ζωή. Από διαφορετικές οπτικές και με την σημασία που ο καθένας επιλέγει να δώσει σε συγκεκριμένα δεδομένα.
Λαθεμένα προσπαθούμε να αξιολογήσουμε και να κατηγοριοποιήσουμε του άλλους βασιζόμενοι σε οικεία βιώματα και οικείες προσεγγίσεις περί αλήθειας, ιδανικών, αρχών. Ενώ δεν δεχόμαστε την κριτική από τον περίγυρό μας και αναιρούμε ίσως και επιχειρηματολογώντας οποιαδήποτε άποψη αισθανθούμε ότι μειώνει εμάς ή τις επιλογές μας, θεωρούμε πως έχουμε την υποχρέωση και το δικαίωμα να κρίνουμε τις πράξεις των "συνταξιδιωτών" μας. Παραδόξως, αυτή την τακτική, την εντάσσουμε στην "ελευθερία της έκφρασης" και στην "ελευθερία του λόγου" αγνοώντας βασικές έννοιες.
Καμία ελευθερία από αυτές δεν βασίζεται σε ανήθικα αρχές που να μας δίνουν το δικαίωμα διατύπωσης απόψεων ενάντια στις προσωπικές απόψεις και πιστεύω συνανθρώπων. Στην πραγματικότητα αναφέρονται στην ελευθερία διατύπωσης ιδεών από όπου κι αν προέρχονται και δεν πρέπει να προσανατολίζονται στην προσπάθειά να μειώσουμε κάποιον λόγω ιδεολογιών ή τρόπου σκέψης.
Η αδυναμία μας να επιχειρηματολογήσουμε πάνω στις πράξεις "μερικών" που παραβιάζουν την ελευθερία "άλλων" οδηγεί φυσικά στις παραπάνω τακτικές με ότι προστριβές δημιουργούνται είτε σε προσωπικό επίπεδο, είτε σε κοινωνικό.
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα? Όχι! Η διαστρέβλωση των ιδανικών στην σύγχρονη κοινωνία μας έκανε να ξεχάσουμε το ποιοι ή το πόσο διαφορετικοί είμαστε. Μέρος του συνόλου φυσικά διότι η αρμονία είναι βασική προϋπόθεση στην φύση αλλά διαφορετικοί. Διαφορετικός τρόπος σκέψης, διαφορετική αντίληψη, διαφορετικές κουλτούρες. Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι πρέπει να θεωρούμε το διαφορετικό υποδεέστερο αλλά να το αποδεχόμαστε και να κρίνουμε τις πράξεις πάνω σε συνανθρώπους και όχι την έκφραση.
Χωρίς να βγάζω την ουρά μου απ' έξω, η μεγαλύτερη καταπάτηση ελευθερίας που δραστηριοποιούμαστε ως ανθρωπότητα, σε απλή γλώσσα, είναι η τάση μας να κατηγορούμε τον διαφορετικό τρόπο σκέψης των άλλων και η επιμονής μας να διατυπώνουμε απόψεις για αυτούς. Δεν έχουμε καμία υποχρέωση και κανέναν δικαίωμα, αν και κάποιοι το βλέπουν έτσι, να κρίνουμε τον Λόγο και τη Σκέψη του άλλου.
Όπως κάθε νοήμων ή μη άνθρωπος θέλει να δημιουργεί, να εκφράζεται και να αντιλαμβάνεται τον κόσμο ελεύθερα με τον δικό τρόπο, θα πρέπει να αποδέχεται και τους άλλους ως ικανούς για μία τέτοια διαδικασία. Ελεύθερους να σκεφτούν, να αξιολογήσουν, να προσεγγίσουν τον "κόσμο" από την δικής του οπτική.
Για να μην παραφραστεί όμως το κείμενο, γιατί έχω μία τέτοια φοβία, θεωρώ τον άνθρωπο υπεύθυνο των πράξεών του. Είναι καταδικαστέα οποιαδήποτε συμπεριφορά καταπιέζει την ελευθερία του άλλου. Είτε πρόκειται για την ελευθερία της έκφρασης, της σκέψης αλλά και το δικαίωμα στην ζωή του καθενός. Συμπληρωματικά, δεν αποδέχομαι την ηθική αυτουργία εκτός αν αυτουργός εκμεταλεύεται άτομα με συγκεχυμένη αντίληψη, εν βρασμώ κτλ.
Αν π.χ. πω σε κάποιον "κλέψε μια τράπεζα" κι αυτός πράξει ανάλογα δεν με κάνει απαραίτητα συνεργό του (μιας και υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να θεωρηθώ ως έτσι), αλλά ούτε τον απελευθερώνει από την ευθύνη των πράξεών του.
Δεν μπορούμε να αποζητούμε την ελευθερία σε συγκεκριμένα θέματα και όπου θεωρούμε ότι δεν μας αφορά να εθελοτυφλούμε. Η ελευθερία είναι ενιαία έννοια και θα πρέπει να την εκλαμβάνουμε ως τέτοια. Ο άνθρωπος πρέπει και χρειάζεται να είναι ελεύθερος. Ελεύθερος από ζυγούς, από φόβους, από πρότυπα και προκαταλήψεις. Αυτό είναι ένα βασικό εργαλείο για την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους όπως έχει διαμορφωθεί έως τώρα..
No comments:
Post a Comment