Oct 29, 2012

30 / 52 Different Point of View

Μία άσχετη φωτογραφία σε σχέση με το κείμενο. Διαφορετικές απόψεις για τον ίδιο θέμα. Η αξία του να προσπαθείς ή η ασφάλεια της αδράνειας; Τι κερδίζεις και τι χάνεις σε κάθε περίπτωση θα το βρεις μόνος σου. Με τον καιρό..



































Η μία πλευρά..


Κλείνω την πόρτα… Κοιτάω μπροστά.. Μια βαθειά ανάσα! 

Κάθομαι στον καναπέ κλείνω τα μάτια κι ταξιδεύω, μακριά από εδώ σε άλλους κόσμους σε άλλους γαλαξίες για να ξεφύγω από την καθημερινότητά μου, που σιγά σιγά βάφεται γκρίζα από μία ρουτίνα που εσείς βάλατε σε καλούπι. 

Προσπαθώ να φτιάξω έναν δικό μου κόσμο όμως κι αυτόν θα καταφέρετε να τον μαυρίσετε, να μου γκρεμίσετε κάθε όνειρο.. και κάθε χαρούμενη σκέψη να την δηλητηριάσετε χωρίς ίχνος ντροπής 

Παλεύοντας λοιπόν να κρατήσω μία ισορροπία ανάμεσα σε δύο κόσμους μαζί με τσιγάρα και αλκοόλ, με την ψυχολογία μου να παίζει ρώσικη ρουλέτα.. χάνομαι κάπου στο άγνωστο κι εκεί καταρρέω. το σώμα αρνείται να υπακούσει σε οποιαδήποτε εντολή.. κι εκεί απλά υπάρχω.. μ α αυτό δεν θέλατε; Ένα ον χωρίς όνειρα χωρίς θέληση χωρίς καρδιά.. 

Ο ήχος της βροχής με ξυπνάει.. πνίγομαι.. για κάποια δευτερόλεπτα δεν ξέρω καν που βρίσκομαι. Κοιτώ απ’ έξω.. Θάλασσα. Μια βαθειά ανάσα!

TrendoSkylo
27/10/2012

Και η άλλη..


Ανοίγω την πόρτα.. Κοιτάω μπροστά.. Μια βαθειά ανάσα!

Βγαίνω στο δρόμο, ανοίγω τα μάτια και ταξιδεύω, εδώ στον δικό μου κόσμο, θέλω να ζήσω την καθημερινότητα μου, που σιγά σιγά βάφεται γκρίζα από μία ρουτίνα που εσείς βάλατε σε καλούπι.

Μα δεν σας αφήνω!

Προσπαθώ να φτιάξω ένα νέο κόσμο όμως κι αυτόν θα επιχειρήσετε να τον μαυρίσετε, να μου γκρεμίσετε κάθε όνειρο.. και κάθε χαρούμενη σκέψη να την δηλητηριάσετε χωρίς ίχνος ντροπής.

Μα θα με βρείτε αντιμέτωπο!

Παλεύοντας λοιπόν να απαγκιστρωθώ από τον δικό σας κόσμο και να εισέλθω στον νέο μαζί με συνοδοιπόρους-συντρόφους και ιδέες δημιουργικές. Με μία νέα αντίληψη των πραγμάτων και αλληλεγγύη ως αρχή. Με αγώνες και αίμα αν χρειαστεί. Μέχρι η καθιερωμένη (ως σήμερα) τάξη να χαθεί στο άγνωστο, να καταρρεύσει. Και τα όργανά της να αρνιούνται να υπακούσουν σε οποιαδήποτε εντολή.


Κι εσείς τι θέλατε; Ένα ον χωρίς όνειρα χωρίς θέληση χωρίς καρδιά..

Μα δεν θα το βρείτε εδώ!!

Ο ήχος της βροχής με ξυπνάει.. πνίγομαι.. για κάποια δευτερόλεπτα δεν ξέρω καν που βρίσκομαι. Κοιτώ απ’ έξω.. Θάλασσα. Μια βαθειά ανάσα!

Γνωρίζω τι πρέπει να κάνω. Η εξέγερση ξεκινά.. 

Dolkin
29/10/2012

No comments:

Post a Comment