Ξημερώματα Σαββάτου με καφεΐνη να ξυπνάει το κεφάλι και ένα τασάκι που αργά αλλά σταθερά γεμίζει. Έξω οι ήχοι σιγά σιγά δυναμώνουν ενώ ξεφυλλίζεις ένα μαθητικό ανθολόγιο ποίησης που ξέθαψες από το πουθενά.
Μόνος Μιλάς
Μόνος μιλάς, μόνος γελάς,
μόνος κλαις, μόνος σκέφτεσαι,
μόνος προσπαθείς μ' ένα δυνατό ουρλιαχτό
να σπάσεις τ' απέραντα όρια του ήχου,
να στρέψεις όλα τα βλέμματα πάνω σου
και μ'ένα τρανταχτό επιφώνημα να πεις:
"Υπάρχω κι εγώ εδώ".
Με αυτός ο ήχος δεν σπάει,
τα όρια δεν καθορίζονται
και τ βλέμματα δεν στρέφονται πουθενά αλλού
παρά μόνο προς το ανυπέρβλητο εσωτερικό τους.
Kι εσύ συνεχίζεις αδιάκοπα...
Μόνος μιλάς, μόνος πονάς,
μόνος δακρύζεις, μόνος σκέφτεσαι...
Ακριβού Μαρία
Λύκειο Λουτρακίου
Δεύτερο βραβείο ετήσιων Νομαρχιακών αγώνων ποίησης "Σήφης Κόλλιας" 2001-2002
No comments:
Post a Comment