35 / 52 The World Out-(In)side

Όπως βλέπω τον κόσμο από το παράθυρο βλέπω και τη ζωή μου. Απλός θεατής. Προστατευμένος από τον καιρό, πίσω από ένα διπλό τζάμι, κάθομαι και παρατηρώ, χωρίς την επαφή με το πραγματικό..

 

Και βλέπω σύννεφα να σέρνονται δεξιά κι αριστερά απ'τον αέρα, πάνω από τα φώτα των ανθρώπων που τόσο αδιάφορα τρέχουν από κάτω να προφυλαχθούν από την κακοκαιρία. 

Βλέπω δέντρα να γέρνουν και να σπάνε σαν σπίρτα που ένα μεγάλο χέρι αποφάσισε να σπάσει για να σκοτώσει την ώρα του.

Βλέπω πουλιά να πετούν τρομαγμένα μέσα στη βροχή και στον άνεμο, ψάχνοντας καταφύγιο στο επόμενο δέντρο που θα πέσει. Κι από εκεί στο επόμενο.. Άτακτα σμήνη, μπουλούκια που οπισθοχωρούν  και σαρώνονται από τον δυνατό βοριά.
Και τα φώτα συνεχίζουν να τρεμοσβήνουν και οι άνθρωποι συνεχίζουν τις ζωές τους, τις δουλειές τους, την διασκέδασή τους. 

Και η νύχτα έρχεται και όλοι θα κλειστούν στα σπίτια τους μαζί με τους δικούς τους και θα ανοίξουν την τηλεόραση, θα την δυναμώσουν, και θα απολαύσουν την ζεστασιά, ενώ έξω το χάος γεννάται.

Και εγώ απλός θεατής της ζωή μου αφήνοντας σε να παρασύρεις τις ιδέες μου δεξιά κι αριστερά κάτω από το αδιάφορο βλέμμα γνωστών μου και γνωστών σου.  

Και τα συναισθήματά μου τσακίζονται από την έλλειψη ενδιαφέροντός σου και είμαι αδύναμος να το αντιμετωπίσω.
Και οι σκέψεις μου, που τόσα πολλά είχαν σχεδιάσει, σαρώνονται από την εχθρική συμπεριφορά σου και την απαξίωση και ψάχνω να βρω επιχειρήματα για να προστατεύσω αυτό που θέλω, μέχρι να το σπάσεις για άλλη μια φορά. 

Και όλοι οι άλλοι συνεχίζουν τις ζωές τους και απολαμβάνουν τα θέλω τους όπως αυτοί έχουν επιλέξει, ενώ ανάμεσά μας το χάσμα γεννάται.

Δεν θέλω πια να είμαι απλός θεατής..