Υπάρχουν πάντα οι στιγμές που μέσα στον πανικό της ζωής σου ξεκλέβεις χρόνο για να χαλαρώσεις. Δεν χρειάζεται πολύ. 10 λεπτά και μία θέα γνώριμη συνήθως που σε γεμίζει. (Ή σε αδειάζει.) Σάββατο λοιπόν και έχεις τόσα να κάνεις μιας και καθημερινές δουλεύεις. Αλλά οργανώνεις τα 10 λεπτά σου με προσοχή. Όχι τίποτα ιδιαίτερο. Ένα καφέ, τσιγάρα, φυσικά την φωτογραφική σου μηχανή και πολύ pop μουσική. (ηχητικό δείγμα παρακάτω).
Βρέχει οπότε αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον το όλο εγχείρημα και η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινα. Πηδάς στο αμάξι, βάζεις μπρος, τέρμα τη μουσική και ξεκινάς σπινιάροντας ενώ σου ξεφεύγουν πολεμικές κραυγές.. για 15 μέτρα.. Τότε συνειδητοποιείς ότι η εξώπορτα είναι κλειστή. Όλη η αποστολή παίρνει αναβολή για λίγο. Κλείνεις τη μουσική και περιμένεις τσούκου τσούκου να ανοίξει η συρόμενη, βγάζει με προσοχή το αυτοκίνητο έξω και κάθεσαι μπροστά μέχρι να ξανακλείσει. Μην βγουν τα σκυλιά σου και πάρουν στο κυνήγι τους περαστικούς.
Είσαι στο δρόμο λοιπόν.(όχι μακρυά, έξω ακριβώς από το σπίτι). Βγάζεις την μηχανή από την τσάντα σου και την ακουμπάς με προσοχή στο κάθισμα του συνοδηγού. Λόγω του ότι είσαι και ολίγον τι παρανοϊκός βάζεις και την ζώνη λες και στο απότομο φρενάρισμα αυτό θα σώσει την μηχανή σου.
"Ε ή αυτό ή ο αερόσακος" σκέφτεσαι γελώντας.
Στρίβεις ένα τσιγάρο αργά κ με στυλ. "Take your time" λέει ο καπνός του Holborn πάνω του, άρα κάτι θα ξέρουν αυτοί.. Ανάβεις και ρουφάς μία απαλή ίσα ίσα για να πάρεις την γεύση. Πίνεις μια γουλιά καφέ, βάζεις μουσική στη διαπασών και ξεκινάς σπινιάροντας.. Deja vu?? :P
Κατευθύνεσαι προς την θάλασσα φυσικά γιατί όταν βρέχει είναι σχεδόν πάντα λάδι. Βρέχει όμως 2 μέρες σερί και αγχώνεσαι μήπως ξαφνικά σταματήσει και βρεθείς μόνο με την όρεξη. Οπότε το πατάς λίγο παραπάνω εκεί που σε παίρνει, έχοντας το νου σου βέβαια και για λακκούβες που δεν φαίνονται από το νερό. Αν και πήρες μερικές παραμάζωμα και έχει την υποψία ότι πιτσίλισες ελαφρώς έναν περαστικό συνεχίζεις ακάθεκτος στην κατηφόρα μέχρι που φτάνεις Down Town Κόρινθος.. Κι εκεί αρχίζει το πανηγύρι.
Στα αριστερά σου γίνεται η λαϊκή αγορά και από τα δεξιά σου κόσμος και κακό κρατώντας τις ομπρέλες τους τρακάρουν ο ένας με τον άλλον μέσα στη βροχή. Τυχερός αυτός που θα φτάσει σπίτι κ με τα δύο του μάτια στην θέση τους.. Βγαίνεις δεξιά και πιάνεις τον κεντρικό άξονα και συνεχίζεις προς θάλασσα. Αυτοκίνητα, λεωφορεία, μηχανάκια, ποδήλατα (Respect στους ποδηλάτες \m/). Όλα στάσιμα πλην των δικύκλων. Κορίνθιοι... Σαν τα σαλιγκάρια βγαίνουν όταν βρέχει και παρκάρουν όπου βρουν. Χμμμ κι εγώ έτσι.. Αφού τρώω κανά 15λεπτο στο traffic jam των 800 μέτρων, ως γνήσιος κάτοχος επαγγελματικού διπλώματος, την κάνω δεξιά (ναι πάλι) στου παράδρομους μέχρι να πετύχω τον επόμενο διπλό δρόμο. Η μουσική να παίζει σε πιο χαμηλή ένταση μέχρι που το παρακάτω κομμάτι μπαίνει..
Μπροστά μου ξεδιπλώνεται η προβλήτα και το parking της. Λόγω βροχής δεν κυκλοφορεί κανείς δεδομένου ότι είναι περιοχή όπου πηγαινοέρχεται κόσμο όταν ο καιρός είναι καλός. Σβήνω το αμάξι αφήνοντας μόνο την μουσική να παίζει. Στρίβω ένα τσιγάρο και απολαμβάνω την θέα. Πρώτη φορά έχει τέτοια ησυχία. Παίρνω την φωτογραφική μηχανή κι ακολουθώ τα σχήματα. Τραπέζια και τρίγωνα.. Ίσως και μία ιδέα μινιμαλισμού που τόσο αγαπώ :P
Μένω εκεί να απολαμβάνω το τσιγάρο μου ενώ η βροχή σιγά σιγά κόβει. Τουλάχιστον πρόλαβα ;) Γεμάτος ή άδειος από αυτό το 10λεπτο που ξέκλεψα αποφασίζω να μπω πάλι στην Σαββατιάτικη ρουτίνα μου. Βάζω μπρος και κατευθύνομαι προς τον πανικό της αγοράς.
Άντε βρες να παρκάρεις τώρα..
by Dolkin
27/01/2013
No comments:
Post a Comment