43 / 52 Θυμήσου

Σπίτι ώρα 18:00

Η συννεφιά πυκνώνει κι εσύ χαζεύεις από το παράθυρο. "Θα αργήσει η βροχή;" αναρωτιέσαι. Το τζάκι δίπλα σου φούντωσε για τα καλά και απολαμβάνεις την ζεστασιά του. Από το βάθος του δωματίου οι Cold Showers παίζουν “BC”..

Ασυναίσθητα σκαλίζεις την φωτιά μέχρι να αρπάξει κάθε κομμάτι ξύλο που έχεις ρίξει. O καφές έχει κρυώσει εδώ και κάποια ώρα αλλά δεν σε απασχολεί ιδιαίτερα. Πάντα αφήνεις την τελευταία γουλιά.

Στρίβεις ένα τσιγάρο. Tο τελευταίο, όπως συνηθίζεις να λες.. "Μετά από αυτό θα το κόψω επαναλαμβάνεις κάθε φορά στους φίλους (ή στον εαυτό σου). Δεν σε βλέπω όμως και τόσο σίγουρο..

Χαζεύεις έξω. Ο ουρανός σκοτεινιάζει. Αρχίζουν να λάμπουν φώτα στον ορίζοντα και για κάποιο λόγο τα μετράς. "Ένα, δύο, τρία..." 5 κίτρινα και 13 άσπρα, από εκεί που κάθεσαι. Είναι όμως κι άλλα. Πολλά περισσότερα. Νιώθεις σαν να μετράς αστέρια και απογοητεύεσαι γρήγορα. "Θα τα μετρήσω την άλλη φορά που θα αράξω." Ξέρεις όμως πως η κάθε στιγμή είναι μοναδική και δεν ξανάρχεται. "Δεν πειράζει, την άλλη φορά.." επιμένεις.

Το τσιγάρο σου έσβησε. Πιάνεις τον αναπτήρα και πας να ανάψεις, αλλά είναι νεκρός. Μήπως να το κόψεις τώρα στα μισά; Τον πετάς στον καναπέ δεξιά σου και σηκώνεσαι να βρεις τα σπίρτα. Ένα μεγάλο κουτί με 3-4 μέσα. Βιαστικά παίρνεις το πρώτο και επιχειρείς να το ανάψεις. Βάζεις δύναμη όμως και σου σπάει. Δοκιμάζεις το 2ο πιο απαλά. 1η προσπάθεια τίποτα. 2η ανάβει.. Καίει το μπαρούτι και πριν προλάβει να φτάσει στο ξύλο σου σβήνει. Το πετάς στο τζάκι και παίρνεις το 3ο. Η ίδια τύχη.. Το 4ο και τελευταίο; Ανάβει.. 

Ρουφάς τον καπνό απαλά για να σε γεμίσει η γεύση. Άλλωστε τελευταίο τσιγάρο είναι, ας το απολαύσεις.. 

Το τελειώνεις και το πετάς στο τζάκι. Το φίλτρο ανάβει αμέσως. Μια μικρή φλόγα ξεπετιέται κι ενώνεται με την φωτιά.

¨Θα βρέξει άραγε;"

Χαζεύεις τον μαύρο πλέον ουρανό πάνω από τα φώτα. Νιώθεις την υγρασία. Συνεχίζεις να κοιτάς το άπειρο και χωρίς να το καταλάβεις το μυαλό σου καθαρίζει από σκέψεις. Η μουσική σταματά αλλά δεν έχεις την διάθεση να βάλεις κάτι άλλο. Μένεις εκεί να κοιτάς, με άδειο κεφάλι ενώ μιλιούνια σκέψεις σου χτυπάνε μια πόρτα που δεν θες να ανοίξεις.

Κλείνεις τα μάτια.. 

Τα ανοίγεις 2 βδομάδες νωρίτερα. Μέσα στο αυτοκίνητο, στην άκρη ενός επαρχιακού δρόμου με την μηχανή στο ρελαντί. Μουσική ακούγεται από τα ηχεία σου. 80's pop πιθανότατα. Αρχίζεις να ξεχωρίζεις τον ήχο των υαλοκαθαριστήρων. Δεξιά, αριστερά.. Δεξιά, αριστερά. Δεξιά..

Βρέχει. Κοιτάς την κλειστή γυάλινη οροφή πάνω από το κεφάλι σου, όπου χοντρές σταγόνες σκάνε με ορμή.

Χαζεύεις την βροχή έξω από τπ παράθυρό σου και προσπαθείς να θυμηθείς τι έχεις ξεχάσει.. Κοιτάς κάτω μέσα στο αυτοκίνητο. Η σκιά του νερού στο βρεγμένο τζάμι σου ζωγραφίζει στο μπατζάκι σου.

Πρόσωπα...

Μοτίβα και σχηματισμοί που σε μπερδεύουν. Μορφές που σου φαίνονται γνώριμες. Αλλά που τα έχεις δει πάλι; Παρατηρείς τις λεπτομέρειες και προσπαθείς να θυμηθείς.. Ο ήχος τον υαλοκαθαριστήρων γίνεται πιο έντονος νομίζεις.. Κλείνεις τα μάτια και τον ακολουθείς..

Επιστρέφεις στο σήμερα και βρίσκεις τον εαυτό σου κολλημένο να παρατηρείς: Η ίδια εικόνα με νερό και φωτιά. Τότε και τώρα.. Η φλόγα χανει το σχήμα της και βλέπεις την καμένη πλέον γόπα να σιγοσβήνει.

Με τα μάτια καρφωμένα στο τζάκι γέρνεις πίσω στην καρέκλα με το χέρι γαντζωμένο στην κούπα. Πίνεις την τελευταία κρύα γουλιά και σκέφτεσαι..

«Το τελευταίο τσιγάρο;»

by Dolkin

03/02/2013

Είναι κάποιες φορές που απλά θέλω να κλαίω .. να κλαίω με λυγμούς να βγάλω από μέσα μου ότι με πνίγει ότι με βυθίζει στο σκοτάδι .. ότι με κάνει ευάλωτη .. Είναι φορές που απλά θέλω να νιώθω τα δάκρυα να μου χαράζουν το πρόσωπο όπως οι ψιχάλες της βροχής το τζάμι .. Να κυλάνε στον λαιμό μου στον παλμό του πιο δυνατού μου χτύπου και να χάνονται κάπου στην καρδιά όπως χάθηκες και εσύ . Αυτές τις στιγμές είναι που θέλω να ξεσπάσω που ενώ είμαι τόσο ήρεμη μέσα μου βράζω σαν ηφαίστειο βουβό. Σαν ένα αγρίμι πιασμένο σε κυνηγού παγίδα που κλαίει για την λύτρωσή του, για λίγη ελευθερία ακόμα ..Για μια ελευθερία που εξαρτάται από Σένα ! 

Έρμαιο των θολωμένων σκέψεών μου και ματιών που καίνε σαν φωτιά μέσα σε σκιές ψεύτικες και εικόνες οφθαλμαπάτης αναζητώ την γαληνή .. Μια ψυχική ηρεμία που θα επέλθει με την τρικυμία... 

Είναι κάποιες φορές που μου αρέσει να κλαίω .. και τα δάκρυα να παίρνουν μαζί τους κάθε τι που μου πονάει το κορμί .. την ψυχή και την καρδιά .. Κάθε τι που παρασύρει το μυαλό μου σε αδιέξοδα σοκάκια και το παγιδεύει πληγωμένο μέχρι να γεμίσει τα δικά του κενά με τις δικές μου ψιχάλες ..

TrendoSkylo

03/02/2013