As Simple as It Gets. Ξεκάθαρα επηρεασμένο moto από το σλόγκαν του αρχιτέκτονα Ludwig Mies van der Rohe, Less Is More (το λιγότερο είναι περισσότερο ή πιο απλά ουκ εν τω πολλώ το ευ) και από εκείνο του σχεδιαστή Buckminster Fuller, Doing More With Less (να επιτυγχάνονται περισσότερα με λιγότερα) οφείλω να ομολογήσω ότι πέρασα μία ιδιαιτέρως μινιμαλιστική εβδομάδα. Όχι απαραίτητα από την άποψη ότι δεν έκανα τίποτα ή τα πάντα έμειναν σταθερά αλλά προσπάθησα να προσεγγίσω αυτή την τάση από περιέργεια και ενδιαφέρον. Ο όρος μου είναι αρκετά γνώριμος από τα χρόνια των ξέφρενων parties σε Underground Clubs της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και κάποιvν νησιών (ονόματα δεν λέμε) αλλά και από τα prive parties σε παραθαλάσσια κτίσματα... Βέβαια είναι κάπως υποκειμενικός ο χαρακτηρισμός αυτός αν σκεφτούμε ότι αναφέρομαι σε Minimal Techno σκηνή εγχώρια και ξένη.
Τι είναι η Techno ?
Πρόκειται για ένα είδος ηλεκτρονικής μουσική που έκανε την εμφανισή της στο Detroit τα μέσα του 1980 αν και ο όρος αυτός αποδόθηκε στην μουσική για πρώτη φορά γύρω στο 1988. Με την πάροδο του χρόνου διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο και πλέον υπάρχουν πολλά ήδη Techno μουσική.
Commercial Techno
Techno
Acide Techno
Tech - House (αν και θεωρείται πιο πολύ House)
Ambient techno
Ghettotech
Jungle
Microhouse
Tech trance
Techstep
Hard Techno ή Hardstyle ή Hardcore Techno
Schranz. etc etc.
Τι είναι η Minimal Techno?
Καθώς η μουσική συνέχισε από την δεκαετία του 80 και μετά να μεταλλάσσετε συνεχώςm μία ομάδα παραγωγών από το Detroit άρχισαν να αμφισβητούν την τροχιά που έπαιρνε η Techno Μουσική. Με συνεχόμενα γρηγορότερους ρυθμούς άρχισε να χάνεται το συναίσθημα. Ο παραγωγό Daniel Bell αν και δυσκολεύτηκε να αποδεχτεί τον όρο Minimal ως έναν πολύ καλλιτεχνικό όρο, μαζί με τον Robert Hood αποφάσισαν να βρουν το στοιχείο που έλειπε από την μουσική και να την γυρίσουν στις πιο undreground ρίζες της. Με μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό.
Ακατέργαστος ήχος, απλά τύμπανα, μπασογραμμές, funky grooves και μόνο o,τι είναι απαραίτητο.
Η Minimal Techno ταξίδεψε στην Ευρώπη και οι Γερμανοί, πατέρες τους Hardstyle, έκαναν θαύματα.. Και συνεχίζουν να κάνουν, παρέα με τους Ιταλούς.
Καλά όλα αυτά...
Αλλά που κολλάνε;
Υποσυνείδητα είχα πάντα μία συμπάθεια στο Μινιμαλισμό αν και ποτέ δεν κατάλαβα πως μπορεί να προσαρμοστεί στην ζωή κάποιου στην σύγχρονη κοινωνία. (Ναι, είναι τρόπο ζωής και σκέψhς για αρκετούς). Αν και βασίζεται κυρίως σε μία τάση των αρχιτεκτόνων μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο πέρασε πολύ εύκολα στην ζωγραφική στην ποίηση κτλ αλλά και στην μουσική (την αναλογική εννοώ) μεταξύ 70-80.
Και όπως συνηθίζεται επιστρέφει.. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο εφαρμόζεται ο μινιμαλισμός είτε στην αρχιτεκτονική, είτε στην διακόσμηση με τα ίδια σλόγκαν αλλά και πιο εξελιγμένες τεχνολογίες. (flat τηλεοράσεις, καινούρια υλικά, κρυφούς φωτισμούς κτλ κτλ).
Φυσικά η φωτογραφία δεν θα έμενε απ' έξω. Ολοένα και περισσότεροι καλλιτέχνες υιοθετούν αυτή την άποψη στο έργο τους συνειδητά ή και υποσυνείδητα.
Οι πολέμιοι του μινιμαλισμού τον βρίσκουν απρόσωπο και flat. Χωρίς την ικανότητα ή τη διάθεση να επικοινωνήσει κάποια συγκεκριμένη ιδέα. Αλλά μάλλον αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του.
Απλές γραμμές, Επαναλαμβανόμενα μοτίβα, χρώματα και φυσικά ένα απλοποιημένο θέμα χωρίς συναισθήματα και προσωπικές απόψεις. Επιτρέποντας έτσι στον θεατή να νιώσει μόνος του κάτι από το "ακατέργαστο". Από τον καλλιτέχνη δίνεται η βάση και η πρώτη ύλη για την παραγωγή συναισθημάτων και σκέψεων χωρίς ιδιαίτερη καθοδήγηση συμμετέχοντας έτσι και ο θεατής κατά κάποιο τρόπο στην δημιουργία.
Ίσως ο μινιμαλιστής να είναι το αναρχικό στοιχείο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ο απλός παρατηρητής που είτε δεν θέλει να συμμετέχει στο παιχνίδι από αδιαφορία, είτε γνωρίζει ότι είναι χαμένο και απλώς καταγράφει τις εικόνες που επιλέγει. Ίσως να είναι ο κύριος εχθρός της απληστίας.. στην εικόνα ή και γενικότερα..
So Keep It..
As Simple as It Gets
No comments:
Post a Comment