Jul 22, 2012

15 / 52 Φωτογράφος και παραλία.



Το post αυτό βασίζεται εν μέρη σε πραγματικά γεγονότα.. Όποιος παρεξηγηθεί να έρθει να μου το πεί.. Έχω 12 λίτρα ξύδι να του δώσω... 

Ζεστάθηκες λοιπόν και αποφάσισες να πάρεις τους φίλου σου και να πας θάλασσα. Σχεδιάσατε μια ωραία εκδρομούλα σε μία απονμακρυσμένη παραλία όπου δεν μαζεύεται πολύς κόσμος. Γεμίσατε τα ψυγειάκια με τα απαραίτητα: νερά, τοστάκια και μπύρες.. Φορτώσατε τα αυτοκίνητα το πρωί και τσούκου τσούκου ξεκινήσατε για μία μαγική εξόρμηση στο άγνωστο..  Εννοείται πως πέρα από όλα τα άλλα θα κουβαλήσεις και ένα backpack ειδικά για φωτογραφικό εξοπλισμό..


Όλοι γνωρίζουν τον προόρισμό αλλά φυσικά κανείς δεν ξέρει το δρόμο..


Η επιλογή της τοποθεσίας έγινε τελείως στον αέρα. Στην αναζήτηση διεξόδου για φτηνές διακοπές σε camping αλλά και μίας ημερήσιας εκδρομής, κάποιος ανέφερε μία παραλία όχι ιδιαίτερα γνωστή προς το ευρύ κοινό της περιοχής και όλοι αυτομάτως εντυπωσιάστηκαν με την ιδέα. Άρχισε λοιπόν η έρευνα για το που ακριβώς είναι, πως θα φτάσουν και γιατί δεν έχει τόσο κόσμο..
Αφού τα ερωτήματα απαντιούνται κατά το ήμισυ από μπερδεμένες μαρτυρίες, η "ψοφάω για περιπέτεια" παρέα αποφάσισε να το επιχειρήσει..
Άλλος άνοιξε Google Earth από το Pc για να την εντοπίσει, άλλος ένα παραδοσιακό GPS παλαιού τύπου (ναι αυτά που δουλεύουν με δορυφόρους και χάρτες που έχουν προεγκατεστημένους και δεν χρειάζονται 3G) Και φυσικά ο Gadget-άκιας της παρέας έβαλε μπρος το iPhone. Και εδώ έρχονται τα εξής προβλήματα..

Περίπτωση 1 Google Earth.

Έβαλες στην αναζήτηση την εν λόγω παραλία και στάθηκες τυχερός αφού τα αποτελέσματα επιστρέφουν γρήγορα και βλέπεις να έχουν κάνει tag και αδιάφορες φωτογραφίες από την παραλία μεταξύ των οποίων βλέπεις ένα σκυλάκι να κάνει την ανάγκη του, έναν τύπο να ψαρεύει και φυσικά ηλιοβασιλέματα από κάθε γωνία της παραλίας και όλα έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό ανεξαρτήτως φωτογράφου.. ΣΤΡΑΒΟ ΟΡΙΖΟΝΤΑ!!! Που πας ρε καραμήτρο να φωτογραφήσεις ηλιοβασίλεμα και η γραμμή του ορίζοντα ξεκινά από την πάνω αριστερά γωνία περίπου (λίγο πιο κάτω) και καταλήγει στην κάτω δεξιά σχεδόν;  Όχι δεν είναι άποψη γιατί το στραβό κάδρο βασίζεται σε συγκεκριμένους κανόνες ισορροπίας που αν δεν υπάρχουν είναι απλώς μια στραβή φωτογραφία και θέλει 4 κιλά photoshop για να φανεί ενδιαφέρουσα... Ίσως για αυτό βγήκε το "Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε..?" Για να μην ξεφύγω από το θέμα, το στραβό κάδρο θα το αναλύσουμε μιαν άλλην φοράν σε κάποιαν άλλην μας ανάρτησην πρώτα ο θεός που δεν το βλέπω..
Και αφού σου άρεσε αυτό που είδες επέλεξες μετά την λειτουργία του Google Earth -> Get directions.
Θέτεις σημείο εκκίνησης το σπίτι σου, θέτεις προορισμό την παραλία και θαυμάζεις το γράφημα πάνω στον hybrid χάρτη που έχεις χρησιμοποιήσει.Σκέφτεσαι " Το'χω.." και σηκώνεσαι από τον υπολογιστή με ύφος κατακτητή έτοιμος να οδηγήσεις την φυλή/πάρεα σου σε νέα εδάφη.. Το θέμα είναι ότι ούτε εκτύπωσες, ούτε έκανε extract τη διαδρομή για την περάσεις στο gps ή το smart phone και στα πρώτα 2 χιλιόμετρα έχεις ξεχάσει προς τα που πρέπει να πας..

Περίπτωση 2 GPS

Είσαι καλύτερός από τον προηγούμενο γιατί έχει το πάντα στην τσέπη σου και μπορείς να βρεις ανά πάσα ώρα και στιγμή διαδρομές, βενζινάδικα, φαγάδικα, φαρμακεία, νοσοκομεία και ότι άλλο μπορεί να χρειαστεί. 3G δεν χρειάζεσαι οπότε πιάνεις παντού. Άλλωστε οι δορυφόροι δεν θα φύγουν από κει πάνω.. Όχι σύντομα τουλάχιστον..
Το μόνο σου πρόβλημα είναι μήπως και δεν έχεις κάνει update τους χάρτες και δεν βρίσκεις διαδρομή για εκεί που θές ή και καινούριους χάρτες να έχεις οι τύποι της γεωπληροφορικής θεώρησαν πιο σημαντικό να σπαταλήσουν χρόνο να σου περάσουν τα σημεία που στήνει μπλόκο η τροχαία από το να εισαγάγουν μία διαδρομή για μια παραλία που είναι εξίσου χρήσιμη με τα μπλόκα..
Πάντως είσαι καλύτερος από τον προηγούμενο... και τον επόμενο ίσως..

Περίπτωση 3 ο Gadget-άκιας 

Είσαι ο καλύτερος.. (νομίζεις!)  Είσαι ο μάγος της τεχνολογίας.. Όταν οι άλλοι πήγαιναν εσύ γύριζες κάνοντας check-ins στο foursquare και κέρδιζες badges και πόντους με το τσουβάλι.. Έχεις στο smart phone σου Google Maps, foursquare, facebook, και ίσως κανένα υποτιθέμενο GPS destinator που πλήρωσες ακριβά για να το κατεβάσεις. Οπότε μπορείς να ανέβεις και στα Ιμαλάια με έναν ελβετικό σουγιά και το smart phone σου.. Μπορείς; Λάθος!!!
Όλοι σχεδόν οι χάρτες για τα smartphones βασίζονται στο Google Maps, οπότε ότι και να χρησιμοποιήσεις το ίδιο αποτέλεσμα θα έχεις.. Και ξεχνάς και κάτι πολύ σημαντικό.. Μιλάμε για απομακρυσμένη παραλία.. Η πιθανότητα να βρεις καλό 3G σήμα εκεί ή κατά τη διάρκεια της διαδρομής είναι 1 στο εκατομμύριο. 

Νικητής βγαίνει αυτός που σκέφτεται πιο χαλαρά από τους 3 παραπάνω και πάει ψάχνοντας. Ξέρει τη διαδρομή μέχρι ένα σημείο και με το που φτάνει εκεί ψάχνει ταμπέλες ή ρωτάει κάθε περαστικό άνθρωπο η ζώο για το πως θα φτάσει εκεί που θέλει. Ο άνετος...

Η Διαδρομή.

Η παρέα λοιπόν αφού κάλυψε αυτό το κομμάτι επιβιβάστηκε στα αυτοκίνητα και ξεκίνησε το ταξίδι..
Εδώ παίζει πολύ μεγάλο ρόλο το ποιον έχεις στο αμάξι μαζί σου.. Τι κοινά έχετε να συζητήσετε, πόσο ενδιαφέροντα είναι αυτά που δεν έχετε κοινά ώστε να κάτσει να τα ακούσεις. Αλλά φυσικά (εσύ ο φωτογράφος) ήσουν ο άτυχος της παρέας. Μάζεψες πολύ άχρηστη πληροφορία και δεν ξέρεις που να την αποθηκεύσεις. Σε κάθε στροφή σκεφτόσουν πόσο ωραίο θα ήταν το αυτοκίνητο του Jamew Bond με κουμπί eject για το κάθισμα του συνοδηγού ή και των πίσω και μετά όλα θα ήταν τέλεια.. Υπάρχει βέβαια και το παραδοσιακό σύστημα άνοιγμά πόρτας και κλωτσιά αλλά πλέον έχουν αυτά τα αυτοκίνητα με αυτές τις αναθεματισμένες ζώνες ασφαλείας και δεν θα είχε αποτέλεσμα... Το μόνο που απέμεινε να κάνεις για να κρατήσεις την ψυχραιμία σου είναι να θαυμάζεις το τοπίο και να ψάχνεις τις ταμπέλες..

Η Παραλία..

Επιτέλους φτάσατε.. Κάπου.. Παραλία δεν βλέπεις και έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε κάποιο υψόμετρο σε σχέση με τη θάλασσα. Και ναι το πέτυχες. Η παραλία είναι πιο χαμηλά και θέλει ποδαρόδρομο.. Φορτωθήκατε λοιπόν όλα τα πράγματα και σιγα σιγά τα κατεβάζετε προς τα κάτω.. Στο επίπεδο της θάλασσας το τοπίο είναι μαγευτικό πράγματι. Λίγος κόσμος λόγω του ότι είναι πρωί. Μερικές σκηνές στα αριστερά και στα δεξιά της παραλίας. Επιλέγετε ένα σημείο να καθίσετε, παίρνεται μια ανάσα και επιστρέφετε στα αυτοκίνητα για να μεταφέρεται τα υπόλοιπα...
Μετά την 2η διαδρομή η γλώσσα έχει φτάσει στο χαλίκι το οποίο αν και πρωί καίει ασύστολα. Ούτε λόγος να πατήσεις ξυπόλητος. Στήνονται ομπρέλες, τέντες ή ότι άλλο και βολεύεστε όλοι μαζί στριμωχτά στην σκιά. Ανάμεσα στα πόδια του φωτογράφου φυσικά ο σάκος με τον εξοπλισμό.. "Μην μου τον χαλάσει ο ήλιος" λέει.
Κι ενώ όλα βαίνουν καλώς με τη ζέστη να μην τηγανίζει ακόμα αυγό πάνω στην πέτρα και ο ήλιος να έχει την κατάλληλη γωνία ώστε τα παρακείμενα βράχια να ρίχνουν λίγη extra σκιά, έρχεται η ώρα για την πρώτη βουτιά. Όλοι στήνοσαστε στην σειρά σαν αθλητές συγχρονισμένης κολύμβησης και περιμένετε καρτερικά τον πιο θαρραλέο να βουτήξει..  Έχοντας βρέξει τα πόδια, σχόλια όπως "Πω πω, μπούζι είναι" δίνουν και παίρνου. Ξαφνικά ένας δυνατός παφλασμός και όλοι με ζωγραφισμένη την αγωνία στα μάτια περιμένουν τα αποτελέσματα την εμπεριστατωμένης αυτής έρευνας για το αν το νερό είναι κρύο ή όχι. Φυσικά αν αμέσως μετά τον παφλασμό ακουστεί κάποιο δαγκωμένο σχόλιο του τύπου "αααργκκκκκχχχχ", "Γαμ@#$#@$ @#$#@$@ $^&$#@!$" το αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό αλλά το πρωτόκολλο  επιβάλει οι υπόλοιποι να περιμένουν την επίσημη ανακοίνωση. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η πρώτη βουτιά δεν είναι πάντοτε του θαρραλέου αλλά αυτού που έχει ζεσταθεί περισσότερο από τον ήλιο και το καυτό βότσαλο.. Έπειτα όλοι βουτούν και πλατσουρίζουν αμέριμνα.

Κολατσιό

Κάποιου του άνοιξε η όρεξη. Κάποιος βγαίνει από το νερό και τρέχει αγκομαχώντας προς την τέντα ή την ομπρέλα με καμένες πατούσες ακόμη και αν πάτησε το χαλίκι 3 ή 4 φορές. Θρονιάζεται στην πρώτη πετσέτα που θα βρει πρόχειρη και ανοίγει το ψυγειάκι. Βγάζει νερό, τοστάκια ότι υπάρχει πρόχειρο βρε αδερφέ και τσιμπολογάει. Ξαφνικά διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα όλη την παρέα η οποία τρέχει άτακτα προς την ίδια κατεύθυνση για να συντροφεύσει τον τυχερό που έπιασε πρώτος την καλύτερη θέσει. Και το φαγοπότι ξεκινά.. Τοστάκια δίνουν και παίρνουν και τα νερά βγαίνουν από το άλλο ψυγείο που βρισκόταν στην σκιά και ξανακλείστηκαν επιμελώς από τον πρώτο.. Και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα.. Κάποιος ξέχασε κάτι.. Ποιος άλλος; Ο φωτογράφος. (ναι εγώ. προσωπικό δράμα ξετυλίγω μπροστά σας) Μέσα σε όλο τον πανικό να μαζέψει άτομα να πάρει φαγητά και νερά, και φυσικά τον εξοπλισμό του, ξέχασε να φέρει τα ποτηράκια. Και οκ για το νερό δεν τρέχει.. Αλλά ο καφές; Πως θα πιούμε καφέ;
Και ενώ τα σχόλια πέφτουν βροχή υπάρχει κάποιος που ξελασπώνει την κατάσταση.. Αφου αντιμετωπίζεται και αυτό προχωράμε στην ώρα του παιδιού.
Καφεδάκια, ρακέτες, τσιγαράκι, κουτσομπολιό οφθαλμόλουτρο και τα σχετικά. Ο φωτογράφος το χαβά του.
Τραβάς από δω, τραβάς από κει. Βγάζεις βάρκες, νερά, τον ψαρά στην γωνία, παιδάκια να παίζουν ζευγαράκια να αγκαλιάζονται στο νερό οτιδήποτε μπορεί να σου φανεί ενδιαφέρον. Κάποια στιγμή λοιπόν αρχίζουν και οι προτάσεις. Βγάλε με μία έτσι λέει ο ένας. Εμένα βγάλε με αλλιώς. Βγάλε αυτόν τον αστερία που βρήκα στην παραλία. Βγάλε αυτό το κοχυλάκι που βρήκα 2 μέτρα πιο πέρα από τον αστερία. Βγάλε το χταποδάκι που κολυμπάει στα ρηχά. Βγάλε το κότερο που έρχεται. Βγάλε τη γιαγιά με το brazilian... Ε όπα... Ως εδώ. Η μηχανή μπαίνει στην τσάντα, άλλωστε ζεματάει από τη ζέστη.. (καταραμένες μπαταρίες..) και αποφασίζεις να σπαταλήσεις μια μέρα χωρίς φωτογραφίες αλλά απολαμβάνοντας το μπάνιο σου.


2η βουτιά και ο ήλιος να ανεβαίνει. Η ζέστη έρχεται, η σκιά φεύγει. Εκεί που είχατε διαλέξει να βολευτείτε πλέον θυμίζει Σαχάρα κ η σκιά αλλάζει γωνία διαρκώς μέχρι που δεν υπάρχει καθόλου. Μέσα στον πανικό εντοπίζεις την τσάντα σου με τον εξοπλισμό να λούζεται από το φως του ήλιου και ενώ ο τζίτζικας σκάει σε λούζει κρύο ιδρώτας. Μαζεύεις το κουράγιο σου και σαν γνήσιος ανασθενάρης τρέχεις πάνω στο χαλίκι προς τον πολύτιμο σακίδιο σου, προσπερνώντας μια οικογένεια που τηγανίζει αυγά και μπέικον πάνω στις πέτρες.. 
Πιάνοντας την τσάντα σου φαντάζεσαι ότι όλα μέσα έχουν γίνει μια άμορφη μάζα πλαστικού ή πως ακόμη και το κρύσταλλο κατέληξε να γίνει πάλι άμμος.. Αφού ο πανικός σε εγκαταλείπει φτιάχνεις άλλον έναν καφέ και τακτοποιείς την τσάντα στην σκιά και μακρυά από νερά.  Και ενώ απολαμβάνεις την σκιάς σου έρχονται και οι υπόλοιποι.. Βολευόσαστε όλοι κάτω από την τέντα και.. Όλοι; Όχι όλοι.. Υπάρχει κάποιους που πριν καθόταν σε μία αναπαυτική καρεκκλίτσα παραλίας και απολάμβανε τον ήλιο αλλά τωρα με της ζέστες βγάζει καντήλες. Κι ενώ όπως είναι λογικό χωράει στην σκιά δίπλα στην πετσέτα κάποιου άλλου, αποφασίζει να φέρει και την καρεκλίτσα στην σκιά.. ΝΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΙΤΣΑ.. Και εκεί αρχίζει το πανηγύρι. Τραβιέται ο ένας πιο δω, ο άλλος πιο κει, μπουκάλια ανοιχτά να πέφτουν, καφέδες να χύνονται, κάποιος να στάζει πάνω στον θησαυρό του φωτογράφου και περνάει ένα δραματικό 10λέπτο μέχρι όλα να επανέλθουν σε ισορροπία.. Αλλά ο καρεκλάτος καθ όλην την διαδικασία αυτήν, ατάραχος.. Με τον καφές του, το τσιγάρο του, το βιβλίο του κ την μουσική του στα αυτιά.. "Αλήθεια αυτόν γιατί τον πήραμε;" σκέφτεται ο φωτογράφος.. (Ναι ναι πάλι εγώ.. και όχι δεν είμαι παράξενος..)

3η βουτιά στα γρήγορα στέγνωμα βιαστικό και απόφαση για επιστροφή. Έχει φτάσει 4-5 η ώρα και η φωτοσύνθεση ξεκίνησε από τις 10. Αν πριν υπήρχαν δύσκολες καταστάσεις τίποτα στη ζωή δεν σε έχει προετοιμάσει για αυτό.. Ζέστη γύρω στους 43 βαθμούς. Ο ήλιος ακόμα καίει και εσύ να μαζεύεις άρον άρον τα μπαγκάζια σου. φορτώνεσαι και ξεκινάς για την ανηφόρα. όπως είναι λογικό το κατέβασμα σου φάνηκε ξεκούραστο σε σχέση με αυτό. Και η σκέψη ότι πρέπει να κατέβεις και 2η φορά σε τρομάζει ήδη.. Φτάνετε πάνω με την πρώτη φουρνιά αφήνεται έναν στα αυτοκίνητα τα οποία είνια ήδη αναμένα και το a/c δουλεύει full στους 17 βαθμούς και αρχίζεις την κατάβαση. Και ναι υπάρχει πάντα κάποιον που θα φιδιάζει... Ωωω ΝΑΙ!! Ο καρεκλάτος.. Ο οποίος όχι μόνο έμεινα extra στο αυτοκίνητο για να κάνει παρέα στον πρώτο αλλά επειδή τα νερά ξέμειναν στην 2η βόλτα έχει κατέβει μέχρι ένα σημείο ώστε να προλάβει να πιει πρώτος νερό πριν τους άλλους.. "Ε ναι ρε π0U$t! μου τι τον πήραμε μαζί?" 

Επιστροφή και τα τοιαύτα.

Αφού όλα τακτοποιηθούν στα αυτοκίνητα παίρνεται το δρόμο της επιστροφής. Ελπίζεις τουλάχιστον μέσα στην ντάγκλα σου από τη ζέστη τον ήλιο και την κούραση ο συνοδηγός να σε αφήσει στην ησυχία σου να οδηγήσεις μέχρι το σπίτι. Αλλά που; Το αυτοκίνητο του James σου μοιάζει ανίκανο να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση και σκέφτεσαι "Μήπως να φύγω στον επόμενο γκρεμό όπως είμαι; Τουλάχιστον θα τον πάρω μαζί και αυτόν!!" 
Φτάνεις στη βάση σου αφού έχει ξεπετάξει τους πάντες στα σπίτια τους ή τουλάχιστον κάπου ώστε να συνεχίσουν όπως μπορούν. Το αλάτι σε καίει και μπαίνεις αν έχεις δυνάμεις κατευθείαν να ξεπλυθείς. Στην συνέχεια αν δεν κοιμηθείς σε καίει λίγο να δεις αν έβγαλες καμιά φωτογραφία από τις 10 που τράβηξες 1 ή 2 ίσως και να βλέπονται. Καταλήγεις σε μία με ένα σωσίβιο και έναν μαντραχαλά να προσπαθεί να το πιάσει.. (sorry tasso :P). Αποφασίζεις ότι αυτή είναι και πας για ύπνο.
Την επόμενη μέρα ξυπνάς και τσούζεις παντού. Η πλάτη κατακόκκινη και δεν μπορείς ούτε το αεράκι να αντέξεις. Κάηκες για τα καλά. Γιαούρτι ή nivea, ότι υπάρχει πρόχειρο δηλαδή.. Παρά την ταλαιπωρία σκέφτεσαι ότι πέρασες ωραία ακόμη και με τον καρεκλάτο. (Αλλα θα το σκεφτείς αυτό την επόμενη φορά.) Οπότε χωρίς να χάσετε καιρό όλη η παρέα ετοιμάζει την νέα εξόρμηση.. 
Ναι!! Κι ο καρεκλάτος..

όχι σκουπίδια και φωτογραφικά σε θάλασσες και ακτές!!!! (ταχα :P)

No comments:

Post a Comment