Μάζεψα κάποια υπόλοιπα που μου χρωστούσαν από κάτι φωτογραφίες, τηλεφώνησα σε μία πολύ καλή μου φίλη και οργανώσαμε μία 4ήμερη εκδρομή..
Που;
Σάββατο πρωί μαζέψαμε σκηνές, υπνόσακους, καρεκλάκια, τραπεζάκια κάποια ρούχα μαγιό κτλ, στρίψαμε μια γουλιά καφέ μπήκαμε στο αυτοκίνητο, το full-άραμε βενζίνη και βγήκαμε τσούκου τσούκου στην Κορίνθου Τριπόλεως.
Με καλή μουσική και συζητήσεις ποικίλης θεματολογίας. Από φωτογραφία μέχρι μουσική και από την οικονομική κρίση μέχρι θεωρίες συνωμοσίας, η διαδρομή μέχρι την Τρίπολη κύλησε ομαλά (δεν είναι δα και τόσο μεγάλη απόσταση).
Συνεχίζοντας για Μεγαλόπολη ταξιδεύαμε για λίγο πλάι σε καμένες εκτάσεις όπου κάπνιζαν ακόμη. Ήταν ίσως οι μόνες στιγμές που δεν είχαμε διάθεση να πούμε οτιδήποτε. Μετά από κάποια χιλιόμετρα βγήκαμε από τον αυτοκινητόδρομο και ακολουθήσαμε την παλαιά εθνική οδό προς Καλαμάτα λόγω κάποιων ημιτελών κομματιών στον καινούριο δρόμο. Χάσαμε όμως την έξοδο προς τον αυτοκινητόδρομο και συνεχίσαμε από τον παλιό.
Κι ενώ δεν ξέραμε που πηγαίναμε στα σίγουρα αποφασίσαμε να σταματήσουμε να πάρουμε άλλον ένα καφέ ώστε να μας έρθει η θεία φώτιση μπας και φτάσουμε στον προορισμό μας.
"Ο Τάκης" μας περίμενε δίπλα σε ένα βενζινάδικο. Ένα ημι-μοντέρνο καφενείο μπαρ σαν αυτά στο παλιό πέταλο Μαλλιακού όπου σταματούσαν τα λεωφορεία, πριν πάνε στα μοντέρνα fast food εστιατόρια το οποίο εκτός από καφέ, μπισκότα και κανέναν ποτό για τον μερακλή οδηγό, πουλούσε τομάτες και λάχανα... Περιμένοντας τους καφέδες σχολιάζαμε ένα μπουκάλι στα ράφια πίσω από το μπουφέ. Το θρυλικό "Τίποτα".
Είχα ακούσει την ιστορία για το συγκεκριμένο ποτό αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι θα δω ένα μπουκάλι μπροστά μου. Ο Τάκης (υποθέτω) που καθόταν λίγο πιο πέρα ακούγοντας το διάλογο μας ξεσκόνισε λίγο την ιστορία. (Πολλές λεπτομέρειες δεν θυμάμαι). Ήταν ένας μαγαζάτορας στην Τρίπολη που είχε βαρεθεί τους τζαμπατζήδες που άραζαν στα τραπέζια του χωρίς να καταναλώνουν κάτι. Στην ερώτηση του σερβιτόρου "τι θα πάρετε;" η απάντηση "τίποτα" του γέννησε την ιδέα για την παρασκευή του συγκεκριμένου ποτού. Οπότε όταν κάποιος πελάτης απαντούσε "τίποτα" ο σερβιτόρος του έφερνε ευθύς αμέσως ένα ποτήρι γεμάτο από Τίποτα (λικέρ). Οπότε ο πελάτης αναγκαζόταν να το πιει.
Το Τίποτα πέρασε σιγά σιγά στην παράδοση οπότε από "υποχρεωτική" κατανάλωση έγινε ποτό για κέρασμα. Πάντα σε κεντρική θέση πάνω στο ράφι περιμένει τον περίεργο περαστικό να δοκιμάσει μία γουλιά για να του φύγει και η απορία. Λικέρ με απαλή γεύση ελάχιστα καυτερό στο λαιμό που μικρή ποσότητα αλκοόλ πιθανότατα. (Εκτός αν πίνω πολύ και δεν κατάλαβα τίποτα).
Αφού μας κέρασαν από ένα σφηνάκι μας έδωσαν τους καφέδες παραμάσχαλα στέλνοντας μας στο καλό με την ατάκα "Δεν κεράσαμε και τίποτα".
Συνεχίσαμε το ταξίδι προς την Καλαμάτα από τον παλιό δρόμο όπου φτάνοντας και πριν καλά καλά μπούμε στην πόλη, στρίψαμε προ το αεροδρόμιο και συνεχίσαμε προς Πύλο.
Πριν φτάσουμε στην Πύλο στρίψαμε πάλι προς Μεθώνη και συνεχίσαμε ντουγρού μέχρι που φτάσαμε στον οικισμό της Γιάλοβας και λίγο πιο μετά στο Camping.
2.5 ώρες ταξίδι. Στήσαμε και σε 40 λεπτά το πολύ βρισκόμασταν στην παραλία.
4 μέρες (3 νύχτες) πέρασαν ιδιαιτέρως ευχάριστα. Με εκδρομές στην Βοϊδοκοιλιά, στο Ρωμανό, στην Χρυσή ακτή της Γιάλοβας (Ντιβάρι) και στην Πύλο. Πολύ ήλιο, φυσιολογική ζέστη αλλά τα εγκαύματα στην πλάτη έμειναν..
Να πω την αμαρτία μου δεν είχα και πολύ διάθεση για φωτογραφίες. Είχα την μηχανή παντού μαζί μου αλλά ήταν λίγες οι φορές που την χρησιμοποίησα. Διακοπές ήθελα άλλωστε. Εννοούσα κυρίως χωρίς κινητό, tv και pc αλλά πρόσθεσα και την φωτογραφική σε αυτή τη λίστα και δεν με πείραξε καθόλου.
Ήρεμες και ξεκούραστε διακοπές αν και παρατήρησα πως έπαιζαν πάρα πολλά νεύρα στην περιοχή. (Και κουνούπι.. ΠΟΛΥ ΚΟΥΝΟΥΠΙ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΜΟΥ...)΄
Όλοι νευρικοί από τα παιδιά μέχρι τους μεγάλους και τα κατοικίδια. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιοι νευρικοί οδηγοί παραλίγο να με τρακάρουν και πετύχαμε και έναν ας πούμε διαπληκτισμό μεταξύ μίας φιλόζωης και κάποια σερβιτόρας διότι η 2η δεν υπάκουσε στις εντολές της 1ης να μετακινήσει το αυτοκίνητό της διότι ο σκύλος της 1ης ήταν άρρωστος και η 2η δεν ενδιαφέρθηκε για το σκυλί που ήταν ξαπλωμένο σε μία άλλη καφετέρια η οποία ήταν κλειστή. (Αυτά κατάλαβα από το σκηνικό).
Ευτυχώς αυτή η κατάσταση δεν μας ενόχλησε ιδιαίτερα. Θέλαμε ήρεμες διακοπές χωρίς νεύρα και τα καταφέραμε. Αφού γυρίσαμε άρχισαν τα παρατράγουδα αλλά δεν είναι της παρούσης..
Στο αυριανό ποστ (όπως έχουμε πει, για να συμπληρώσουμε τα κενά), θα ανεβάσω κάποιες φωτογραφίες από Πύλο.
Μέχρι αύριο υπομονή με τη ζέστη..
No comments:
Post a Comment