Nov 21, 2011

2η μέρα λειτουργίας / Μεταφορά Blog

Ο οργανοπαίκτης κλεφτάκος
(click για μεγαλύτερη προβολή)
Θεώρησα πιο λειτουργικό το blogspot από το wordpress μιας και το google μας συνδέει πιο εύκολα οπότε θα συνεχίσουμε από δω.



Αθήνα, πλατεία Oμονοίας 20/10/2011. 
Tριγυρίζουμε στην Αθήνα ψάχνοντας για κάποιο μαγαζί με φωτογραφικά είδη. Ψάχνω τιμές για τσάντες μεταφοράς φωτογραφικού εξοπλισμού αν και η επιλογή της μέρας αποδείχθηκε λάθος. Τα μαγαζιά είναι σχεδόν όλα κλειστά λόγω του φόβου πρόκλησης ζημιών δεδομένου ότι οι συγκεντρώσεις στο σύνταγμα συνεχίζονται. Η μέρα θα αποδειχτεί τραγική λόγω του θανάτου μέλους του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα από την εκτεταμένη χρήση χημικών.
Τα ΚΝΑΤ και οι Α/Α μαζί με άλλους πολίτες συγκρούονται στο σύνταγμα ενώ στην Ομόνοια τα ΜΑΤ πίνουν καφεδάκι και χαζεύουν την χαλαρή κυκλοφορία. Σταματάμε σε ένα από τα Περίπτερα της πλατείας δίπλα σε μία από τις εισόδους του Μετρό. Ένα πιτσιρίκι περνάει από μπροστά μας έχοντας στην πλάτη του κρεμασμένο ένα μικροσκοπικό ακορντεόν. Σαν παιχνίδι φαίνεται. Απορώ αν όντως βγάζει νότες ή απλώς ήχους. Ασυναίσθητα παρατηρώ τον μικρό οργανοπαίχτη καθώς μας προσπερνάει. Πιο πέρα βρίσκεται ένας χώρος μηχανημάτων του μετρό και ακριβώς δίπλα, μπροστά από ένα σωρό σκουπιδιών υπάρχει ένα ποδηλατάκι κλειδωμένο με μία ψεύτικη αλυσίδα σε ένα στύλο. Είναι ένα παλιό παιδικό ποδήλατο αλλά φαινομενικά σε καλή κατάσταση. Ο πιτσιρικάς το προσέχει από την πρώτη στιγμή και δειλά το πλησιάζει επεξεργαζόμενος την κλειδαριά του. Έχουμε αντιληφθεί την συνέχεια οπότε παρακολουθούμε την σκηνή. Ξεθαρρεύοντας πλησιάζει το ποδηλατάκι και αρχίζει να τραβάει την κλειδαριά. Ρίχνει μια βιαστική ματιά γύρω του αλλά σταματάει πάνω μας. Χωρίς να δίνει σημασία για το ότι τον βλέπουμε συνεχίζει να παλεύει με την κλειδαριά. Η φωτογραφία τραβήχτηκε λίγες στιγμές αργότερα και λίγο πριν αποφασίσουμε να συνεχίσουμε το ψάξιμο στο κέντρο. Περνώντας από δίπλα του σκεφτόμουν πόσο απλός και αθώος μπορεί να είναι άραγε ο κόσμος για τα παιδιά; Σε μία περίοδο όπου το μέλλον όλων μας φαίνεται δυσοίωνο, με την χώρα να χτυπάει ρεκόρ ανεργίας ενώ παράλληλα  βρίσκεται στα όρια χρεοκοπίας, ένα μικρό παιδί έχει τόσες λίγες απαιτήσεις ώστε να είναι ευτυχισμένο. Ένα μικρό ποδηλατάκι για ένα παιδί που στερείται την αθωότητα των παιδικών του χρόνων ή ένα φτηνό παιχνίδι που απλώς του κάνει εντύπωση μπορεί να οδηγήσει σε  τόσο μεγάλη χαρά ώστε όλα τα άλλα γύρω του να φαίνονται ανούσια. Μήπως τελικά εμείς κάνουμε λάθος που ασχολούμαστε με όλα τα άλλα; Μήπως τελικά τα απλά πράγματα φέρνουν την ευτυχία; Έχω την εντύπωση ότι μάθαμε να έχουμε πολλά ή να έχουμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε πολλά με αποτέλεσμα η ευτυχία μας να εξειδικευτεί σε τέτοιο βαθμό ώστε οι παρωπίδες που φοράμε πλέον δεν μας αφήνουν να δούμε τα απλά πράγματα στη ζωή.
Μετά την σύντομη εξερεύνησή μας στο κέντρο και βλέποντας παντού χαλαρές διμοιρίες των ΜΑΤ να χαίρονται τον ελεύθερό τους χρόνο επιστρέψαμε στο ίδιο σημείο για να βρούμε την κλειδωνιά σπασμένη και το μικρό ποδηλατάκι να λείπει. Ο μπαγασάκος τα κατάφερε σκέφτηκα. Έπειτα από 20  περίπου λεπτά μπαίνοντας στον ηλεκτρικό ενημερωθήκαμε για τον νεκρό στο Σύνταγμα και μία πικρία μας κατέκλυσε η οποία μας ακολούθησε μέχρι την επιστροφή μας στην Κόρινθο.
Ωστόσο η ίδιες σκέψεις τριγύριζαν στο μυαλό μου  μέχρι αργά το βράδυ. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση με τους τραυματίες, τι συγκρούσεις, τους άνεργους, την κρίση, τα χρέη, τους συνταξιούχους που κόβουν από παντού για να τα βγάλουν πέρα μέχρι την επόμενη μέρα υπάρχουν και κάποιοι που γυρίζουν χαρούμενοι σπίτι. Και όλα αυτά με ένα παλιό ποδηλατάκι. 

Coffee Cigarettes & Camera / Πρώτη επαφή

για προβολή σε καλύτερη ανάλυση click στην εικόνα

Ξυπνάς και είναι Κυριακή. Όλως περιέργως η ώρα είναι 16:30 και παρόλο τον βαρύ σου ύπνο το μάτι σου είναι «Γαρίδα» και έχεις πάρα πολύ όρεξη. Σηκώνεσαι από το κρεβάτι και βλέπει μία πλούσια και βαριά συννεφιά. Υπό άλλες συνθήκες θα ήθελες μία ηλιόλουστη μέρα και καφέ με τον/την σύντροφό σου ή την παρέα σου σε μία παραλιακή καφετέρια έστω και μέσα από τη βιτρίνα της να αγναντεύεις θάλασσα. Αλλά δεν θα χαλαστείς. Σίγουρα οι φίλοι σου θα καταλάβουν και θα σου δώσουν το χρόνο για να κάνεις κάτι άλλο που σε ευχαριστεί. Την ιδέα του φαγητού την απορρίπτεις. Ντύνεσαι βιαστικά μαζεύεις τα πράγματα σου έχοντας στο μυαλό την σκέψη ενός ζεστού καφέ στην αγαπημένη σου κούπα. Βγαίνεις τρέχοντας προς το αμάξι συνειδητοποιώντας ότι η ιδέα του καφέ πήγε στο βρόντο. Μπαίνεις μέσα και κατευθύνεσαι στο πιο κοντινό fast café της περιοχής σου.

Παίρνεις τον καφέ της αρεσκείας σου, ζεστός όσον αφορά την προσωπική μου επιλογή και το πρώτο C είναι στην θέση του. Επισκέπτεσαι το διπλανό περίπτερο παίρνεις μία σοκολάτα για τη λιγούρα και τσιγάρα. Συμπληρώνεις σιγά σιγά το τρίπτυχο.. Κατευθύνεσαι προς το λιμάνι. Η εικόνα είναι μαγευτική. Λόγω του δυνατού ανέμου (8 μποφόρ έλεγαν) τα κύματα ξεπηδούν από την θάλασσα και χτυπούν με μανία στους κυματοθραύστες ενώ πολλές φορές ξεπερνούν και αυτούς και σκάνε στον πεζόδρομο δίπλα στην προβλήτα.

Θαυμάζεις το τοπίο ανάβεις το πρώτο σου τσιγάρο και ρουφάς μία γουλιά καφέ. Είναι όπως σου αρέσει. Εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι τίποτα δεν θα σου χαλάσει τη μέρα. Ανοίγεις την τσάντα στο κάθισμα του συνοδηγού και βγάζει την φωτογραφική σου μηχανή. Έχοντας ολοκληρώσει το σύνολο των C (Coffee cigarettes & camera) μπορεί να ξεκινήσεις την ενασχόλησή σου με την αγαπημένη σου δραστηριότητα. Την Φωτογραφία..

Η πρώτη επαφή

Σκεπτόμουν αρκετό καιρό να φτιάξω ένα blog ή έστω ένα χώρο που να μπορώ να γράφω αυτά που θέλω. Κυρίως όμως ήθελα να μπορώ να ανεβάζω εικόνες όπως εγώ τις αντιλαμβάνομαι χωρίς να μπαίνω στην διαδικασία της αξιολόγησης όπως διάφορα φίλο-φωτογραφικά site προτείνουν.

Δοκίμασα πολλά από αυτά αλλά μάλλον δεν μου ταιριάζουν. Δοκίμασα βέβαια και κάποιους διαγωνισμούς. Μπήκα και εγώ στο τριπάκι να κερδίσω μία από τις πρώτες θέσεις και μετα θα γίνω γνωστός (?) τι λέμε τώρα; Αφού ποτέ δεν είχα πρόβλημα αν οι φωτογραφίες μου δεν άρεσαν σε κάποιους ή και σε κανέναν.. συνήλθα σιγά σιγά και λέω να το κάνω αυτό προς το παρόν για την πάρτη μου. Η όλη διαδικασία της ανακήρυξης του «καλύτερου φωτογράφου» θεωρώ πλέον ότι είναι μία προσπάθεια τόνωσης του «Εγώ», η οποία αντιτίθεται στην κεντρική αρχή της αντίληψης της φωτογραφίας ως δημιουργία. Δημιουργείς για να το χαρίσεις στον κόσμο όχι για να σε αναγνωρίσουν για αυτό. Φυσικά και χαίρομαι αν οι φωτογραφίες μου αρέσουν αλλά δεν θα τα βάψω μαύρα αν κάποιος διαφωνεί μαζί μου τόσο στο θέμα όσο και στον τρόπο λήψης. Είναι όλα ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ αντιλαμβανόμενα .

Ποιος ή τι είμαι ?

«Ερασιτέχνης φωτογράφος» μιας και πιστεύω ότι το «Φωτογράφος» δεν είναι τόσο επάγγελμα αλλά χαρακτηρισμός.

Γιατί τότε χρησιμοποιώ και την λέξη ερασιτέχνης ?

Επειδή πολύ απλά αναφέρομαι στο επίπεδο της κατάρτισής μου πάνω στο αντικείμενο της φωτογραφίας. Ότι έμαθα το έμαθα στην αρχή μόνος μου διαβάζοντας eBooks η ψάχνοντας στο internet. Στην πορεία παρακολούθησα κάποια μαθήματα φωτογραφίας για ένα περίπου χρόνο και συνέχισα στο «Ψάξε μόνος σου»

Μόλις 3 χρόνια πέρασαν από την στιγμή που άρχισα να βλέπω το θέμα αυτό τόσο σοβαρά. Από την στιγμή που αποφάσισα ότι όπου πάω ότι και να κάνω θα έχω μια φωτογραφική μηχανή μαζί μου γιατί πολύ απλά ποτέ δεν ξέρεις πότε θα «δεις» κάτι.

Θέσεις και αντιλήψεις.

Η φωτογραφία είναι τέχνη-επιστήμη. Είναι επίσης και hobby. Είναι χάσιμο χρόνου για κάποιους αλλά δημιουργία για άλλους.

Είναι ένας τρόπος έκφρασης αλλά και μία μέθοδος αποτύπωσης του χρόνου. Μπορείς να εξωτερικεύεις συναισθήματα όπως μπορείς και να αποθανατίζεις στιγμές.

Αντιλαμβάνομαι δε ότι όλα αυτά είναι τελείως υποκειμενικά και έχουν άμεση σχέση με το τι ζητάει αυτός που φωτογραφίζει ή εκείνος που παρατηρεί τις φωτογραφίες. Είναι δεδομένο ότι υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ φωτογράφου – δημιουργού και θεατή – δέκτη. Το οποίο δεν θα προσπαθήσω να γεφυρώσω μέσα από αυτόν τον χώρο. Η αισθητική αντίληψη δεν διδάσκεται. απλά καλλιεργείται. Ο μόνος τρόπος για να μάθεις να βλέπεις και να παρατηρείς φωτογραφίες με σκοπό να πλησιάσεις όσο τον δυνατόν το μήνυμα που θέλει να σου περάσει ο εκάστοτε φωτογράφος είναι να δεις όσο πιο πολλές εικόνες μπορείς. Έπειτα από αρκετές χιλιάδες φωτογραφίες μπορεί και να είσαι σε θέση να αντιληφθείς τι σου αρέσει η δεν σου αρέσει σε μία εικόνα αλλά και να επιχειρηματολογήσεις πάνω σε αυτό.

Ο χώρος αυτός θα φιλοξενεί κυρίως φωτογραφίες δικές μου αλλά και συνδέσμους που αφορούν φωτογραφικές ομάδες, δραστηριότητες και την φωτογραφία γενικότερα.

Ξεκίνησα λοιπόν με μία πρόσφατη φωτογραφία αλλά θα συνεχίσω με ένα μπερδεμένο timeline ανάλογα με την όρεξη ;)